سرد مزاجی جنسی یا بی میلی جنسی در مردان و روش های درمانی آن

سرد مزاجی یا بی میلی جنسی اشاره به بی میلی نسبت به نزدیکی جنسی در عین تقاضا و خواست شریک جنسی دارد . این بی میلی تنها در یک بافت رابطه ای ( شکایت شریک جنسی ) یا در مقایسه وضعیت فعلی با گذشته ( کاهش قابل توجه میزان آمیزش های جنسی ) قابل طرح و عنوان است .

در بی میلی جنسی ( با در نظر گرفتن سن و شرایط زندگی شخص ) ، علاوه بر بی میلی نسبت به فعالیت جنسی ، فرد با فقدان خیال پردازیهای جنسی نیز مواجه است .

 20% افراد جامعه دارای مشکل بی میلی جنسی هستند که البته شیوع آن در زنان بیش از مردان دیده می شود . به عبارت دیگر بی میلی جنسی ( یا سرد مزاجی جنسی) بیشتر مشکل خاص زنان است تا مردان. اما با این حال در مردان نیز به ویژه در برخی شرایط شایع است .

بی میلی جنسی می تواند در نتیجه افسردگی،اضطراب یا استرس مزمن ایجاد شود . گاهی نیز ممکن است فرد از مهار میل جنسی به گونه ای دفاعی برای محافظت خود در برابر ترس های ناخودآگاهش در مورد رابطه جنسی استفاده کند. در برخی افراد نیز ممکن است بی میلی جنسی تظاهری از خصومت نسبت به شریک جنسی یا علامتی از رابطه ای رو به تباهی باشد.

علاوه بر عوامل فوق، بی میلی جنسی حداقل در کشور ما ایران می تواند حاصل مصرف طولانی مدت مواد مخدر و وابستگی به مواد نیز باشد. بسیاری از زوجین با اولین تجربه مصرف مواد در جریان آمیزش جنسی شان منبع بزرگی از لذت را دریافت می کنند. این تجربه منحصر به فرد ایشان را نسبت به ادامه مصرف مواد مخدر در نوبت های بعدی روابط جنسی شان تشویق می کند . اثرات فیزویولوژیک مواد مخدر از جمله مواد افیونی و الکل بر روی سیکل پاسخ جنسی ، منجر به تاخیر افتادن انزال و ارگاسم و به تبع آن طولانی شدن رابطه ی جنسی می شود.

اما با تداوم مصرف مواد مخدر و اثرات تدریجی و بلند مدت آن بر سیستم جنسی فرد ، به تدریج منتهی به کاهش میل جنسی و کشش جنسی در فرد می شود. به عبارت دیگر ماده مخدری که در ابتدا فعالیت جنسی را در حد بالایی رضایت بخش و لذت بخش می کرد ، در ادامه منجر به اختلال بی میلی جنسی و ناتوانی جنسی در فرد می کند.

لذا در این افراد بی میلی جنسی اغلب پیامد گریز ناپذیر مصرف و وابستگی به مواد مخدر است . این بی میلی جنسی که از عوارض طبیعی دارو یا ماده مخدر است در طولانی مدت حیات جنسی زوجین را کاملا خشک و راکد می کند . به عبارت دیگر مصرف طولانی مدت ماده مخدر میل و کشش جنسی در فرد مصرف کننده را از بین برده و هرگونه فعالیت جنسی را در وی متوقف می کند . بدیهی است که وقفه بلند مدت در فعالیت های جنسی زوجین منجر به برخی پیامدهای ناخوشایند از جمله نارضایتی و تنش های بین فردی می شود .

 درمان اختلال بی میلی جنسی

مشکل سرد مزاجی یا بی میلی جنسی را می توان هم با رویکردهای دارویی  هم روشهای روان درمانی (شناختی رفتاری) تا حدی بهبود بخشید. به طور کلی در درمان این اختلال ( غیر از درمان های دارویی) دو راهبرد درمانی کلی وجود دارد:

1- درمان و حذف عوامل اولیه ای که بی میلی جنسی حاصل آن است .

سردمزاجی یا بی میلی جنسی در اغلب موارد یک اختلال ثانوی است . بدین معنا که بی میلی عموما پیامد مشکلات دیگری از جمله وابستگی به مواد ، اختلالات خلقی از جمله افسردگی،اختلال اضطراب،مشکلات و تنش های بین فردی می باشد .در چنین شرایطی که عامل بی میلی جنسی،افسردگی،اضطراب،مشکلات و تنش های بین فردی و یا وابستگی به مواد است،خط اول اقدامات درمانی باید درمان این اختلالات باشد . پرداختن به این اختلالات و درمان آنها خودبخود می تواند سبب بهبود عملکرد جنسی و رفع بی میلی جنسی در زوجین شود.

2- آموزش های جنسی ( با تاکید بر شروع ارتباط جنسی از سوی شریک جنسی)

با توجه به اینکه عموما وجود اختلال بی میلی جنسی در یکی از زوجین اتفاق می افتد ، لذا شریک جنسی می باید نقش اصلی را بر عهده بگیرد. این تاکید بدین دلیل است که در درمان های شناختی رفتاری بی میلی جنسی، عملا شریک جنسی است که باید عهده دار تکالیف درمانی شود.

در این رویکرد درمانی که از آموزش جنسی زوجین جهت بهبود بی میلی سود جسته می شود،زوجین در دو حوزه کلی آگاهی لازم را کسب می کنند:

الف) آموزش جنسی زوجین در زمینه های مختلف زیر:

1- آناتومی اندام جنسی

2- چرخه پاسخ جنسی

3- دانش درباره محرک های جنسی و تفاوت های جنسیتی این محرک ها

4- مراحل سه گانه آمیزش جنسی

5- وضعیت های آمیزشی

افزایش دانش جنسی زوجین در زمینه های فوق به خصوص در زمینه محرک های جنسی و مراحل سه گانه آمیزش جنسی، به آنها کمک می کند تا در صورت تصمیم گیری جهت عمل جنسی طق راهبرد دوم ( شروع روابط جنسی از سوی شریک جنسی فاقد بی میلی) روند مناسب، بی تنش و ارضا کننده ای را طی کنند .

ب) شروع رابطه جنسی از سوی شریک جنسی دیگر ( شریک فاقد مشکل بی میلی)

در این نوع اختلال ، با توجه به بی میلی جنسی یکی از شرکای جنسی،شریک دیگر باید آغازگر رابطه باشد . در صورتی که مرد دچار اختلال بی میلی باشد ، انتظار کشیدن زن برای شنیدن پیشنهاد از سوی مرد خیلی منطقی به نظر نمی رسد ، چرا که در صورت گرایش جنسی مرد به وی ، اساسا اختلال بی میلی جنسی منتفی است.

بنابراین در آموزش جنسی به زوجین دارای این مشکل، اساسی ترین و مهم ترین تاکید و توصیه بر همین آغازگری است ، پیشنهاد دهنده و آغازگر رابطه جنسی باید شریک جنسی ددیگر باشد.

نکته : در اینجا باید یادآور شد که بسیاری از افراد( به ویژه مردان) علی رغم داشتن مشکل و اختلال بی میلی جنسی، در صورت تحریک تدریجی مناسب و صحیح جنسی، قادر به برانگیختگی جنسی و کسب نعوظ می باشند .فرد یا شریک جنسی بدون مشکل باید با فراهم کردن محرک های جنسی لازم همراه با لمس و نوازشگری، طبق مرحله پیش نوازی شریک سردمزاج را به سمت انگیختگی جنسی پیش ببرد. 

راهکار عملی درمان بی میلی جنسی ( در مردان)

  پیشنهاد رابطه جنسی و آغازگری توسط زن با مقدمه ای آغاز شود که آموزش های جنسی پیشین به تدارک این مقدمه کمک می کند.

1- زن در ابتدا باید با توجه به محرک های خاص جنسی مرد ( تحریک کننده های جنسی بصری) سعی در برانگیختن وی می کند. برای مثال زن می تواند در این گونه شرایط با پوشیدن لباس های آزادتر و بازتر از تحریک کنندگی بدنش جهت برانگیختن مرد استفاده کند یا با رفتارهایی که جاذبه های جنسی بصری وی را افزایش می دهد مرد را تحریک کند .

2- در گام بعد زن می تواند در یک ارتباط عاطفی و فیزیکی به مرد نزدیک تر شود .

3- در گام سوم زن می باید با ورود آرام و تدریجی به مرحله پیش نوازی شروع به ملامسه قسمت های مختلف بدن مرد کند و به این ترتیب سطح انگیختگی وی را بالا ببرد.

4- با دستیابی مرد به نعوظ شرایط برای ورود به مراحل بعدی آمیزش مهایست.  

 توجه : در مراحل اولیه بهتر است زوجین بدون درآوردن لباس های خود به سمت برانگیختگی جنسی کامل بروند.